Punkty witalne tułowia
Tułów człowieka podzielić można następująco:
– Gasum: klatka piersiowa,
– Bokboo: brzuch i miednica
– Dung: grzbiet
Podstawowe punkty witalne klatki piersiowej to:
1 – Shim Jang: okolica serca
2 – Gyodrurang: dół pachowy.
Uderzenie skierowane w klatkę piersiową, aczkolwiek powodują efekty nieco mniej nasilone, niż w przypadku punktów witalnych leżących w obrębie głowy i szyi, wywiera efekt w postaci od kilku do kilkunastosekundowego przerwania oddechu, skokowego spowolnienia akcji serca i objawów szoku układu krążenia lub utraty przytomności, w wyniku szoku nerwów czaszkowych za pośrednictwem kręgosłupa i sympatycznego układu nerwowego oraz szoku narządów klatki piersiowej, głównie płuc, serca i przełyku.
Uderzenia kierowane w okolice pod sutkami, pomiędzy 5 a 6 żebrem po obu stronach, tuż pod mięśniem piersiowym, mogą spowodować utratę przytomności wskutek szoku płuc, ośrodka oddechu i krążenia . W przypadku silnych kopnięć, nastąpić może pęknięcie lub złamanie jednego lub kilku żeber.
W lewej połowie górnej części klatki piersiowej znajduje się rejon serca, Shim Jang (1), reagującego na silne uderzenie skurczem naczyń wieńcowych.
Uderzenia kierowane w punkt Gyodurang (2) tj. dół pachowy, odstęp pomiędzy 4 a 5 żebrem z boku ciała, zwłaszcza zadane podczas wykonywania techniki ręcznej, odsłaniającej bok ciała, spowodować mogą silny ból i utratę przytomności w wyniku szoku płuc, ośrodków oddechu i krążenia oraz mięśni oddechowych.
Przebiegają tędy ważne naczynia tętnicze, których stłuczenie może spowodować porażenie lub nawet utratę górnej kończyny. Z reguły średniej siły cios na dłuższy czas uniemożliwia posługiwanie się górną kończyną, szczególnie jej odwodzenie. Punkt ten wrażliwy jest na ucisk palcami (Jiap).
Drugorzędne punkty witalne klatki piersiowej to:
1 – Swegol: obojczyk,
2 – Hyung Gol: punkt położony tuż pod połączeniem rękojeści mostka z trzonem, czyli pod wyniosłóścią na 1/3 wysokości mostka, licząc od góry,
3 – Euhke Gwanjol: szczyt ramienia, łącze wyrostka barkowego z obojczykiem.
Uderzenia kierowane w rejon obojczyka, zwłaszcza dół nadobojczykowy, nieco ponad środkową częścią obojczyka mogą spowodować porażenia pasa barkowego i całego ramienia w wyniku szoku czyści nadobojczykowej splotu ramiennego, tętnicy szyjnej wspólnej i żyły szyjnej wewnętrznej oraz utratę przytomności.
Sama kość obojczykowa jest podatna na złamania, powodujące silny ból przy każdej próbie poruszenia ramieniem.
Uderzenia skierowane w punkty Hyung Gol (2) mogą spowodować ostry ból w klatce piersiowej, zaburzenia oddechu i bolesny skurcz krtani oraz gardła, naruszenie równowagi systemu nerwowego w wyniku szoku naczyń górnej połowy klatki piersowej oraz utratę przytomności wywołaną szokiem serca, arterii płucnych i krtani. W przypadku bardzo silnych uderzeń, zwłaszcza zadawanych techniką nożną, może nastąpić złamanie mostka, niekiedy połączone ze stłuczeniem narządów klatki piersiowej: aorty, przełyku płuc lub osierdzia.
Uderzenia skierowane w Euhke Gwanjol (3) mogą spowosować ostry ból i obezwładnienie kończyny, spowodowane urazem stawu barkowego i szokiem na obojczykowej części splotu ramiennego.Staw barkowy można stosunkowo łatwo zwichnąć gwałtownym wykręceniem ramienia w tył na plecy. Zwichnięcie w stawie mostkowo-obojczykowym może nastąpić po zastosowaniu silnego kopnięcia w tułów z jednoczesnym szarpnięciem za uchwyconą rękę tak by działająca siła przeniosła się wzdłuż osi długiej obojczyka.
Punkty witalne brzucha i miednicy:
Punktami podstawowymi tego rejonu ciała są:
1 – Myong Chi: splot słoneczny, wgłębienie tuż pod mostkiem
2 – Nuk Gol: boczna powierzchnia tułowia na wysokości dwunastego żebra, okolica tzw. wolnych żeber
3 – Bi Jang: śledziona
4 – Gan Jang: wątroba
5 – Sang BokBoo: nadbrzusze
6 – Baekkob: pępek
7 – Hbokboo: punkt położony około dwóch centymetrów pod pępkiem
8 – Nang Shim: jądra
9 – Sataguni: pachwiny
10 – Chiboo: okolica łonowa
W dolnej części tułowia Bokboo znajdują się organy wewnętrzne, jak wątroba, żołądek, jelito cienkie i grube, trzustka, śledziona, pęcherz moczowy i narządy płciowe wewnętrzne i zewnętrzne, nerki. Silny atak skierowany w ten rejon łatwo wyzwala wstrząs ogólny. Zadanie silnego uderzenie w narządy znajdujące się w dolnej części tułowia powodują uszkodzenia i krwotok. Uderzenie w splot słoneczny zwłaszcza podczas wdechu, powoduje szok układu sympatycznego z charakterystycznym krótkotrwałym porażeniem przepony, cechującym się specyficznym, dojmującym bólem i niemożnością wykonania wdechu ani wydechu, skokowe zmiany rytmu pracy serca i utratę kontroli nad ruchami. Bardzo silne kopnięcie zadane w ten punkt może spowodować obrażenia narządów wewnętrznych. Uderzenie w okolice pępka powoduje głównie szok jelita cienkiego i pęcherza, naczyń krwionośnych i nerwów podbrzusza.
Uderzenie w prawą boczną powierzchnię dolnej części tułowia powoduje szok wątroby i płuc, porażenie ośrodka oddechowego oraz ostry ból w podżebrzu i dołku podsercowym, połączone z silnymi nudnościami.
Uderzenie w lewą boczną powierzchnie dolnej części tułowia powoduje szok żołądka i śledziony z efektami na rytmie pracy serca i zaburzeniami pracy układu oddechowego.
Uderzenie w okolicę ruchomych, odsłoniętych tzw. wolnych żeber często powoduje ich złamanie, połączone z trudnościami oddechowymi i bólem z nerwów międzyżebrowych.
Uderzenie w jądra powoduje przerwanie oddechu i spadek ciśnienia tętniczego krwi, odruchowe zgięcie tułowia w przód i podniesienie się jąder, oraz utratę przytomności w skutek szoku nerwów splotu sromowego, krzyżowego i miednicznego oraz nerwów i naczyń jąder i pachwin. Możliwe jest, przy bardzo silnych uderzeniach, nastąpienie nagłego odruchowego zgonu uderzonego.
Silne uderzenie skierowane w pachwiny może doprowadzić do utraty przytomności, panowania nad ruchami, ostrego bólu w miednicy i podbrzuszu, zablokowania stawu biodrowego i kolanowego. Stłuczenie naczyń i tętnic przebiegających w tej okolicy może przynieść w konsekwencji trwałe kalectwo.
Uderzenie skierowane w okolicę nadłonową może spowodować utratę przytomności oraz utratę panowania nad ruchami i pionowej pozycji ciała. Uderzenie w okolicę pęcherza moczowego nie powoduje jego uszkodzeń o ile nie jest on wypełniony lub nie następuje złamanie kości łonowej, mogące spowodować jego obrażenia.